سلام! 

این آپم با بقیه فرق داره و داستان نیستش! 

مطمئنا همه ماها(شیعه ها)به مداحی و گوش کردن مداحی عادت داریم حداقل من اینطوریم.در کناره این همه آهنگی که گوش میدم در طول روز گاهی اوقات رو به گوش کردن مداحی اختصاص میدم یه جورایی باعث میشه فراموش نکنم کی هستم؟ 

خوب کسی که مداحی گوش میده مداحیه هر شخص که میخونه رو قبول نداره و به حرفاش اهمیت نمیده برای مثال یکی از مداح هایی که بهش خیلی علاقه دارم سید جواد ذاکر هستش(آ سد جواد) جواد حرف های قشنگی میزنه با اینکه خیلی مخالف داشت و همه مرجع ورود به مجالس ایشون رو حرام اعلام کرده بودندباز هم مجالس ایشون پر از عاشقان حسین میشد تا اینکه به خاطر بیماری سرطان هنجره (و اون داستان هایی که پیش اومد) از دنیا رفت.من هم اونقدر مداحی های آ سد جواد و حمید علیمی رو گوش داده بو.دم که دیگه واو بهع واوش رو حفظ بودم تا اینکه چند روز پیش یکی از دوستام که از قضا از بچه های هییت دیوانگان حسین(هییت آ سد جواد) هستش بهم مداحی های آقای جواد مقدم رو معرفی واقعا بهش تبریک میگم صدایی بسیار دلنشین همرا با سوزی دلخراش داره که باعث میشه انسان از دنیای درون پرواز کنه!الان چند روزه که فقط مداحی های این عزیز رو گوش میدم براش آروزی موفقیت میکنم. 

لطفا اگه در این مورد تخصصی دارید من رو راهنمایی کنید البته من تمام مداح ها رو با زنگی نامشون میشناسم و رفتار اون شخصی که نوحه رو میخونه خیلی برام مهمه!! 

به قول آ سد جواد که میگه این یا حسین و یا اباالفضل گفتن ها مفت چنگ ماست!(من بعد از دو سال فهمیدم معنی این جمله چیه؟)